رنگ زدن

رنگ زدن . [ رَ زَ دَ] (مص مرکب ) رنگ بستن . (آنندراج ) (بهار عجم ). رنگ کردن . رنگین کردن . رجوع به رنگ کردن شود :
چون قضا رنگ حادثات زند
ناظرش حزم پیش بین تو باد.

انوری .

دست سخن کی رسد در تو که از پاس تو
تا که سخن رنگ زد رنگ سخنور شکست .

انوری (از بهار عجم ).

معمار وجود ار نزدی رنگ تو برعشق
در آب محبت گل آدم نسرشتی .

حافظ (از بهار عجم ).

زده ای رنگ حنا چون گل رعنا بر کف
زده ای رنگ حنا بر کف و رعنا زده ای .

لسانی (از آنندراج ).

|| کنایه از تعمیر کردن باشد. (بهار عجم ) (از آنندراج ). رنگ ریختن . رجوع به رنگ ریختن شود. || نیرنگ بکار بردن . فریب دادن . گول زدن .