روزی رسان

روزی رسان . [ رَ ] (نف مرکب ) روزی رساننده . || (اِخ ) کنایه از ذات باری . (از لغت محلی شوشتر) :
گرم نیست روزی ز مهر کسان
خدایست رزاق و روزی رسان .

نظامی .

غم روزی مخورتا روز ماند
که خود روزی رسان روزی رساند.

نظامی .

دگر روز باز اتفاق اوفتاد
که روزی رسان قوت و روزیش داد.

سعدی .

بمنعم نداده ست روزی رسان
مگر بهر آسایش مفلسان .

امیرخسرو دهلوی .

ز هر توشه کامد ز روزی رسان
مرادی به بی توشه ای می رسان .

امیرخسرو دهلوی .

بی مگس هرگز نماند عنکبوت
رزق را روزی رسان پر میدهد.

صائب .

خدایست رزاق و روزی رسان .

؟

- امثال :
ضامن روزی بود روزی رسان .

(جامع التمثیل ).