روشندان . [ رَ
/ رُو ش َ ] (اِ مرکب )
۞ منفذ و سوراخی که در خانه ها جهت روشنایی گذارند. (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (ازغیاث اللغات ). روزن و سوراخی که از آن روشنایی داخل خانه گردد. (فرهنگ فارسی معین ) روزنه . (منتهی الارب ): سعرارة؛ صبح و شعاع آفتاب داخل روشندان که بفارسی گرد آفتاب گویند. (از منتهی الارب ). کوه
: طالع از طاقهای روشندانت
ماه و مریخ و زهره و کیوان .
مولانا مظهر (از آنندراج ).
|| بمعنی روشنی دان هم هست که چراغدان باشد. (برهان قاطع). چراغدان . (انجمن آرا) (آنندراج ) (فرهنگ فارسی معین ). روشنی دان . (فرهنگ فارسی معین ). جایی که در آن چراغ بگذارند. (فرهنگ فارسی معین ). چراغ و روزنه ٔ سقف . (ناظم الاطباء). || تابدان . (فرهنگ فارسی معین ).