روشن کن . [ رَ
/ رُو ش َ ک ُ ] (نف مرکب ) روشن کننده . روشنایی بخش . روشن ساز. که نورانی کند. که روشن و تابان سازد
: روشن کن آسمان به انجم
پیرایه ده زمین به مردم .
نظامی .
-
روشن کن چشم ؛ شادکننده
: روشن کن چشم مرقدان را
در مرقد تنگ و تار بینند.
نظامی .