روی گرداندن

روی گرداندن . [ گ َ دَ ] (مص مرکب ) روگردان شدن . روی گردانیدن . اعراض کردن . پشت کردن :
سفله گو روی مگردان که اگر قارون است
کس ازو چشم ندارد کرم نامعهود.

سعدی .

گر بنده ٔ خود خوانی رفتیم به سلطانی
ور روی بگردانی رفتیم به مسکینی .

سعدی .

یک روی زمین دشمن گر روی به من آرند
از روی تو بیزارم گر روی بگردانم .

سعدی .

- روی گرداندن از کسی یا چیزی ؛ اعراض کردن از آن . روی برگردانیدن . پشت کردن . (فرهنگ فارسی معین ) :
به گردوی گویید خونم ازوی
بخواه و مگردان از این کار روی .

فردوسی .

ای دوست مرا دید همی نتوانی
بیهوده چرا روی ز من گردانی .

فرخی .

کاین سفله جهان به گرد آن گردد
کاو روی ز روی او بگرداند.

ناصرخسرو.

عاشق از تیر اجل روی نگرداند و من
کی بترسم که بدوزم نظر از روی تو من .

سعدی .

طالب آنست که از شیر نگرداند روی
تانباید که به شمشیر بگردد رایت .

سعدی .