رها یافتن

رها یافتن . [ رَ ت َ ] (مص مرکب ) نجات یافتن . آزاد شدن . خلاص گشتن . (ناظم الاطباء) :
نباید که او یابد از تو رها
که او مانده از تخمه ٔ اژدها.

فردوسی .

چنین گفت دژخیم نراژدها
که از چنگ من کس نیابد رها.

فردوسی .

ندانم که شیرند یااژدها
که از رزمشان کس نیابد رها.

فردوسی .

اگر دیو و شیر آید ار اژدها
ز چنگ درازش نیابد رها.

فردوسی .

چو خواهی که یابی ز هر بد رها
سر اندر نیاری به دام بلا.

فردوسی .

زهر است نعمتش چو نیابد همی رها
از مرگ هرکسی که چشیده ست نعمتش .

ناصرخسرو.

ابلیس رها یابد از اغلال گرایدونک
در حشر شما ز آتش سوزنده رهایید.

ناصرخسرو.

دانم که رهایابد از دوزخت ابلیس
گر ز آتش این قوم بدین فعل رهایند.

ناصرخسرو.

|| نگاه داشته شدن . (ناظم الاطباء).