ره داشتن

ره داشتن . [ رَه ْ ت َ ] (مص مرکب ) راه داشتن . اجازه داشتن . اجازه ٔ ورود داشتن :
مرغ با بام تو ره دارد و من بر سرکوی
حبذا مرغ که آخر پروبالی دارد.

سعدی .

من ای صبا ره رفتن به کوی دوست ندارم
تو می روی به سلامت سلام من برسانی .

سعدی .

|| انتظار بردن . (از غیاث اللغات ) (از مجموعه ٔ مترادفات ص 343).
رجوع به راه داشتن در همه ٔمعانی شود.