ریش
نویسه گردانی:
RYŠ
ریش . [ رَ ی ِ / رَی ْ ی ِ ] (ع ص ) رَیش . کلأ ریش ؛ گیاه بسیاربرگ . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به رَیش شود.
واژه های همانند
۸۷ مورد، زمان جستجو: ۰.۲۴ ثانیه
گران ریش . [ گ ِ ] (ص مرکب ) بزرگ ریش : هِلَّوف ؛ ریش سطبر. بسیارموی . کلان ریش . نعثل ؛ مردی درازریش ، کان یشبه به عثمان . (منتهی الارب ).
یلمه ریش . [ ی َ م َ / م ِ ] (ص مرکب ) ریش پهن و دراز. (ناظم الاطباء). مصحف «بلمه ریش ». رجوع به «بلمه ریش » شود.
بلمه ریش . [ ب َ م َ / م ِ] (ص مرکب ) ریشو. ریش دراز. (آنندراج ). انبوه ریش . درازریش . (ناظم الاطباء). آنکه ریشش دراز و انبوه است . (فرهنگ فارسی...
ریش بابا. (اِ مرکب ) قسمی از انگور. (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (از غیاث اللغات ). قسمی انگور دارای دانه های درشت و دراز. (فرهنگ فارسی معین ) :...
خنده ریش . [ خ َ دَ / دِ ] (ص مرکب ) ریشخند و او کسی باشد که مردم بعنوان تمسخر و ظرافت بر او خندند. (برهان قاطع). رجوع به خنده خریش شود.- خ...
درون ریش . [ دَ ] (ص مرکب ) دل ریش . جگرریش . (آنندراج ).
ریش تراش . [ ت َ] (نف مرکب ) آنکه ریش کسان تراشد. || آنکه ریش مردم تراشد. حلاق . (یادداشت مؤلف ). || آنکه ریش خود را خود یا به دست حل...
ریش تراشی . [ ت َ ] (حامص مرکب ) عمل ریش تراش . تراشیدن ریش . (یادداشت مؤلف ). رجوع به ریش تراش شود.
ریش بلخی . [ ش ِ ب َ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) قرحه که از بثره ها باشد که بهم پیوسته باشد و صدید از وی همی پالاید آن را ریش بلخی گویند و ا...
ریش قیطان. سر قیطان که ریش ریش شده باشد. ریش ریش . (ص مرکب) ریشه ریشه . (ناظم الاطباء). تارتار. از هم جدا شده. از هم شده به دراز و با قطعات باریک: ریش...