زار. (پسوند) بمعنی مکان روئیدن باشد. (برهان قاطع). || بمعنی انبوهی و بسیاری هم آمده است . (برهان قاطع). || حرفی باشد که در محل ّ کثرت اشیاء استعمال کنند.
۞ (آنندراج ).
- چمن زار
: مرغان چمن نعره زنان دیدم و گریان
زین غنچه که از طرف چمن زار برآمد.
سعدی .
- خربزه زار
: قاضی که برشوت بخورد پنج خیار
ثابت کنداز بهر تو صد خربزه زار.
سعدی (گلستان ).
- سمن زار
: عیشست در کنار سمن زار خواب صبح
می در کنار یار سمن بوی خوشتر است .
سعدی .
سنبل نشانده بر گل سوری نگه کنید
عنبر فشانده گرد سمن زار بنگرید.
سعدی .
- کارزار
: به کارزار منه پیش این دو سلطان پی
که زار کار بود کارزار آتش و آب .
ابوالفرج رونی .
-کشت زار
: نی کلکم ز کشتزار هنر
بعطارد رسید سنبل تر.
نظامی .
مپندار جان پدر کاین حمار
کند دفع چشم بد از کشتزار.
سعدی .
-گلزار
: سرمست ز کاشانه بگلزار برآمد
غلغل ز گل ولاله بیکبار برآمد.
سعدی .
- گندنازار
: بوستان تو گندنازاریست
بسکه برمیکنی و میروید.
سعدی (گلستان ).
- لاله زار
: خیز و غنیمت شمار جنبش بادربیع
ناله ٔ موزون مرغ بوی خوش لاله زار.
سعدی .
- مرغزار
: کشیده بر سر هر کوهساری
زمردگون بساطی مرغزاری .
نظامی .
پدید آمد چو مینو مرغزاری
در او چون آب حیوان چشمه ساری .
نظامی .
من بر آن سبزه مانده چون گل زرد
بر لب مرغزار و چشمه ٔ سرد.
نظامی .