زامیاد. [ زام ْ ] (اِخ )
۞ فرشته ای است که مصالح و تدبیر امور روز زامیاد (
28 از هر ماه شمسی ) به او تعلق دارد. گویند در این روز درخت نشاندن و تخم کاشتن و عمارت کردن بغایت خوب است . (برهان قاطع). نام فرشته ٔ موکل بر تدبیر امور آن روز (روز زامیاد) و گویند به محافظت حوران بهشتی نیز مأمور است . (آنندراج ).نام سروشی است که بمحافظت حوران بهشتی مأمور است وتدبیر امور و مصالح زامیاد به او متعلق است . (فرهنگ جهانگیری ). دکتر معین در مزدیسنا و تأثیر آن در ادب پارسی آرد: ایزدان بزرگ نیز خود بنوبت از همکاران امشاسپندان هستند... و ایزد زامیاد از ایزدان همکار امرداد (امشاسپندی که ماه مرداد بنام او است ) میباشد. (مزدیسنا و تأثیر آن در ادب پارسی ص
162). و در ص
432 از آن کتاب آمده : در مزدیسنا همه ٔ عناصر و بخصوص (زمین ) مقدس و زامیاد یعنی : زم یزدیا بعبارت دیگر فرشته ٔ زمین (در اوستا: زم )
۞ محترم است و نام او در ردیف فرشتگان سی روز ماه یادشده و از این جهت آبادانی زمین و زراعت بر مزدیسنان واجب بوده است . امشاسپند سپندارمذ (در اوستا: سپنته آرمئتی )
۞ فرشته ٔ نگهبان زمین و گاه نیز خود زمین بشمار رفته است - انتهی . و درکتاب روزشماری در ایران باستان تألیف دکتر معین آمده : زامیاد مرکب است از دو جزء زام که ایزد و فرشته ٔزمین است و جزء دوم یاد از حروف زواید و پسوند است که در اوستا و پارسی باستان (دات ) آمده چنانکه در واژه های بنیاد و فریاد دیده میشود. ایزد زامیاد (زمین )با ایزد آسمان اغلب یکجا یا در هر دو مقدس شمرده شده اند. نگهبانی روز
28 با ایزد نامبرده است . نیز در فرهنگها آمده در این روز درخت بنشاندن و تخم کاشتن و عمارت کردن بغایت خوب است . (روزشماری صص
63 -
64).