زاهده خاتون

زاهده خاتون . [ هَِ دَ ] (اِخ )زوجه ٔ اتابک بزامه است و پس از آنکه اتابک به امر سلطان مسعود کشته شد، وی جنازه ٔ شوهر خود را بدستور سلطان ، به شیراز برد و در مدرسه ای که ساخته بود دفن کردند. در سنه ٔ احدی و اربعین و خمسمائه . (از تاریخ گزیده چ لندن ص 467). مؤلف شدالازار آرد: زاهده خاتون از بانوان شایسته و عابد و همسر اتابک بزامه بود پس از غلبه ٔ سلغریه در 543 هَ . ق . که همسر وی بزامه دراصفهان بقتل رسید زاهده خاتون گروهی را فرستاد تا استخوانهای او را جمع کردند و بشیراز بردند مقبره ای بزرگ و عالی برای او ساخت و املاکی بر آن وقف کرد و تولیت آن را به امامی حنفی مذهب سپرد سپس پشیمان گردید ووی را از تولیت عزل کرد و تولیت آن موقوفات را به شافعی مذهبان سپرد. این زن در انجام امور خیریه توفیقات بسیار حاصل کرد. (از شدالازار ص 282 و 281). و رجوع به کتاب اخبارالدولة السلجوقیه صص 181 - 183 شود.