زبان بستدن

زبان بستدن . [ زَ ب ِ ت َ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از خاموش گردانیدن است . (آنندراج ) :
نخست از من زبان بستد که طفل اندر نوآموزی
چو نایش بی زبان باید نه چون بربط زبان دانش .

خاقانی .

رجوع به زبان ستدن شود.