زبان گندمین . [ زَ ن ِ گ َ دُ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از زبان هموار و ملایم و نرم و چرب . (آنندراج ). زبان ملایم گو. (غیاث اللغات : زبان گندمی )
: با زبان گندمین روزی طلب کردن خطاست
طوطی شیرین سخن را شکرگفتار هست .
صائب .
از زبان گندمین افتاد در کارم گره
خوشه ٔ بی حاصل مادانه ٔ دیگر نداشت .
صائب .