زحمت برگرفتن . [ زَ م َ ب َ گ ِ رِ ت َ ] (مص مرکب ) رفع مزاحمت و تصدیع کردن . زحمت کم کردن . کنایت از رفتن ، ترک گفتن کسی . || زحمت چیزی را بر گرفتن (ازخود یا دیگری )؛ آنرا از میان بردن . نابود ساختن . معدوم کردن
: تاختن آورد هجر، تیغ بلا آخته
زحمت هستی ما، از ره ما بر گرفت .
خاقانی .