زحیر خوردن . [ زَخوَرْ
/ خُرْ دَ ] (مص مرکب ) غم داشتن . اندوهگین بودن . نگران بودن . دچار سختی و اندوه شدن
: یکچند شادکام چریدید شیروار
امروز درد باید خورد و غم و زحیر.
فرخی .
ای دوست غم جهان به بیهوده مخور
بیهوده زحیر دهر فرسوده مخور
چون بوده گذشت و نیست نابود پدید
خوش باش و غم بوده و نابوده مخور.
خیام .