زشت کردار. [ زِ ک َ
/ ک ِ ](اِ مرکب ) کردار زشت . کار زشت . زشت کار
: ز یزدان شناس آنکه آمدت پیش
براندیش از آن زشت کردار خویش .
فردوسی .
|| (ص مرکب ) زشت کردار. بدکردار. بدعمل
: که ای زشت کردار زیبا سخن
نخست آنچه گوئی بمردم بکن .
سعدی (بوستان ).
رجوع به زشت و دیگر ترکیبهای آن شود.