زفت و زکور

زفت و زکور. [ زُ ت ُ زُ ] (ترکیب عطفی ، ص مرکب ) دون . سفله . بخیل . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) :
چرخ فلک هرگز پیدا نکرد
چون تو یکی سفله و زفت و زکور.
خواجه ابوالقاسم از ننگ تو
برنکند سر به قیامت ز گور.

رودکی (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).

تو گرسنه ای و من نیم ، زفت و زکور
چندانکه خوهی بخور نه تلخ است و نه شور.

سوزنی (یادداشت ایضاً).

رجوع به زکور و ژکور شود.