زنگ خورد. [ زَ خوَرْ
/ خُرْ ](ن مف مرکب ) زنگ خورده . زنگ زده . زنگ بسته
: تا نکنی زنگ خورد آینه ٔ دل که عشق
هست به بازار غیب آینه گردان او.
خاقانی .
دید آن گل سرخ زرد گشته
و آن آینه زنگ خورد گشته .
نظامی .
شد آیینه ٔ جان من زنگ خورد
زدایم بدان زنگ از آیینه گرد.
نظامی .
رجوع به زنگ خورده شود.