زور آوردن

زور آوردن . [ وَ دَ ] (مص مرکب ) زور دادن . فشار دادن . (فرهنگ فارسی معین ). نیرو کردن . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا) : و آب چنان زور آورد که آن زنجیرها بگسست . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ص 138).
چه زور آورد پنجه ٔ جهد مرد
چو بازوی توفیق یاری نکرد.

سعدی (بوستان ).

که زور آورد گر تو یاری دهی ؟
که گیرد چو تو رستگاری دهی ؟

سعدی (بوستان ).

دست بالای عشق زور آورد ۞
معرفت را نماند جای ستیز.

سعدی .

- زور بر خاک سیه آوردن ؛ کنایه از کشاورزی کردن . زراعت کردن :
جستن گوگرد احمر عمر ضایع کردن است
زور بر خاک سیه آور که یکسر کیمیاست .

ابن یمین .

|| تعدی کردن . ستم کردن . (فرهنگ فارسی معین ). مقابله کردن . سرکشی کردن . فشار آوردن . هجوم آوردن : ارتفاع ولایات نقصان پذیرفت و خزانه تهی ماند و دشمنان زور آوردند. (گلستان ).
سرشته ست یزدان شفا در عسل
نه چندانکه زورآورد با اجل .

سعدی (بوستان ).

خدایا به غفلت شکستیم عهد
چه زور آورد با قضا دست جهد.

سعدی (بوستان ).

رجوع به زور و دیگر ترکیبهای آن شود.