ساحر بابل . [ ح ِ رِ ب ِ ] (اِخ ) کنایه از هاروت است که گویند یکی از آن دو فرشته است که در چاه بابل سرازیر آویخته بعذاب الهی گرفتارند. اگر کسی بسر آن چاه بطلب جادوئی رود او را تعلیم دهند
: گر شود آگه از استادی آن غمزه کمال
پیش او ساحربابل رضی اﷲ زند.
کمال خجندی (دیوان ص 171).