سال و ماه . [ ل ُ ] (ترکیب عطفی ، ق مرکب ) سال تا سال . همواره . همیشه
: همی حسد کنم و سال و ماه رشک برم
بمرگ بوالمثل و مرگ شاکر جلاب .
ابوطاهر خسروانی .
همه کبر و لافی بدست تهی
به نان کسان زنده ای سال و ماه .
معروفی .
گفتم زمانه خاضع او باد سال و ماه
گفتا خدای ناصر او باد جاودان .
فرخی .
سپید آمدی سنگ او سال و ماه
جز اندر زمستان که بودی سیاه .
اسدی .
او میر نیکوان جهان است و نیکویی
تاج است سال و ماه مر او راو گرزن است .
یوسف غروضی .
رجوع به سال و مه شود.