سایه پرستی . [ ی َ
/ ی ِ پ َ رَ ] (حامص مرکب ) کنایه از فسق و فجور و کارهای ناشایسته کردن باشد. (برهان ) (شرفنامه ) (انجمن آرای ناصری ). || سایه دوستی . با سایه بسر بردن
: سایه پرستی چو کنی همچو باغ
سایه شکن باش چو نور چراغ .
نظامی .
|| زنا. (ناظم الاطباء).