سبوح خوان . [ س ُ
/ س َب ْ بو خوا
/ خا ] (نف مرکب ) آنکه سبوح و قدوس ... برخواند. فرشته
: جرعه ٔ جان از زکات هر صبوح
بر سر سبوح خوان افشاندمی .
خاقانی .
حریف صبوحم نه سبوح خوانم
که از سُبحه ٔ پارسا میگریزم .
خاقانی .
پیش کآن قرا شود سبوح خوان
در صبوح عیش جان درخواستند.
خاقانی .