ستاره شمردن

ستاره شمردن . [ س ِ رَ / رِ ش ِ / ش ُم َ / م ُ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از بیدار بودن و شب زنده داری کردن . (برهان ) (آنندراج ) (غیاث ) :
حکایت شب هجران که باز یارد گفت
مگر کسی که چو سعدی ستاره بشمارد.

سعدی .

هر دم ای دیده برِ چرخ ستاره شمری
جان من عزم سفر کرد بگو ماه کجاست .

امیرخسرو (از آنندراج ).

|| رصدکردن . منجمی :
شب تیره پهلو ببستر نبرد
بطالعپژوهی ستاره شمرد.

نظامی .

|| وقت گذراندن در شب . شب زنده داری کردن :
بدان مثل که شب آبستن است دور از تو ۞
ستاره میشمرم تا که شب چه زاید باز.

حافظ (دیوان چ پژمان ص 164).