ستاره فشان . [ س ِ رَ
/ رِ ف َ
/ ف ِ ] (نف مرکب ) کنایه از اشک فشان . (آنندراج ). || گوهرزاد. گوهرریز
: چرخ مرا وقت ثنای تو گفت
تیر ملک نطق
۞ ستاره فشان .
خاقانی .
|| درخشان . تابان
: چشمه ٔ خورشید را سراب شمارد
هر که ببیند رخ ستاره فشانش .
۞ صائب (از آنندراج ).