سراء
نویسه گردانی:
SRʼʼ
سراء. [ س ُرْ را ] (اِخ ) ریگستانی است گل آمیخته نزدیک وادی اُرل . (منتهی الارب ).
واژه های همانند
۱۶۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۱۴ ثانیه
سراء. [ س َ ] (ع اِ) درختی است که از آن کمان سازند. (منتهی الارب ). درخت کمان .(مهذب الاسماء). از درخت قسی است . (اقرب الموارد).
سراء. [ س َ ] (ع مص ) (از «س رو») جوانمرد گردیدن و سخی شدن . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || مهتر گردیدن . (آنندراج ) (منتهی ا...
سراء. [ س َرْ را ] (ع اِمص ، اِ) شادی و فراخی . (دهار) (مهذب الاسماء). فراخی . شادی نیکویی . (ترجمان القرآن جرجانی ترتیب عادل بن علی ). شادی ...
سراء. [ س ُرْ را ] (اِخ ) نام سرمن رأی . (منتهی الارب ).
سراء. [ س ُرْ را ] (اِخ ) آبی است نزدیک وادی سلمی . (منتهی الارب ).
سرا. [ س َ ] (اِ) سرای . از پارسی باستان «سراده » ۞ ، اوستا «سراذه » ۞ ، ارمنی عاریتی و دخیل «سرهک »، «سره » ۞ . عربی عاریتی و دخیل سرادق ...
سرا. [ س َ ] (نف مرخم ) سرای . سراینده : نشاندند مطرب بهر برزنی اغانی سرایی و بربطزنی . نظامی .ستایش سرایان نه یار تواَندنکوهش کنان دوستدار توا...
سرا. [ س َ ] (از ع ، اِمص ) در عربی بمعنی نرمی و رأفت لیکن به این معنی در آخر همزه است ، فارسیان بدون همزه نیز آرند. (غیاث ) (آنندراج ).
سرا. [ س َ ] (هندی ، اِ) اسم هندی خمر است . (تحفه ٔ حکیم مؤمن ).
سرا. [ س َ ] (اِخ ) قریه ای است در نهاوند. (معجم البلدان ).