سر فراختن

سر فراختن . [ س َ ف َ ت َ ] (مص مرکب ) سر افراختن . گردن کشیدن . برخاستن . بالا رفتن :
سر فرازد چو نیزه هر مردی
که میان جنگ را چو نیزه ببست .

مسعودسعد.

سرفکنده شدم چو دختر زاد
بر فلک سر فراختم چو برفت .

خاقانی .

|| فخر کردن . بالیدن :
سر برآوربه سر فراختنی
در جهان خاص کن به تاختنی .

نظامی .