سرفرازی

سرفرازی . [ س َ ف َ ] (حامص مرکب ) فخر. افتخار. مفاخرت . مباهات :
پس ازچه رسد سرفرازی مرا
چو کوشش ترا گوی بازی مرا.

اسدی .

فخر ملکان شیرزاد شاهی
کو را رسد از فخر سرفرازی .

مسعودسعد.

و آنکه او پارسی است روزی دان
سرفرازی و نیک روزی دان .

سنایی .

نسازد عاشقی با سرفرازی
که بازی برنتابد عشق بازی .

نظامی .

من آرم در پلنگان سرفرازی
غزالان از من آموزند بازی .

نظامی .

توخود دانی که وقت سرفرازی
زناشویی به است از عشقبازی .

نظامی .

زمانه افسر رندی نداد جز به کسی
که سرفرازی عالم در این کله دانست .

حافظ.

|| بلندمرتبه بودن . رفعت :
سپهر برین را همه سرفرازی
شد از همت قدر دهقان نمازی .

سوزنی .