سعد. [ س َ ] (اِخ ) از موزونان اردستان از توابع اصفهان است . بهندوستان رفت و معاودت کرد، در ایران درگذشت . این شعر در مدح شاه عباس صفوی از اوست :
ای بصد معنی ز شاهان جهانت برتری
بر تو شاهی و بر ختم البشر پیغمبری .
(آتشکده ٔ آذر ص 182).
در نسخه ٔ چاپی سعدا آمده است و در تذکره ٔ صبح گلشن سعدی ثبت شده . نصرآبادی او را سعیدی اردستانی نوشته وچهارده بیت از قصیده ٔ او را که در مدح شاه عباس سروده است و یک بیت از آن در متن است ذکر کرده . (تذکره نصرآبادی ص
283) (از تعلیقات آتشکده ٔ آذر چ شهیدی ص
59).