سیاوخش گرد. [ وَ گ ِ ] (اِخ ) نام شهری است آبادکرده ٔ سیاوش . (فرهنگ رشیدی ). سیاوخش آباد است که نام شهر پسر کیکاوس باشد. (برهان )
: خنیده به توران سیاوخش گرد
کز اختر چنین کرده شد روز ارد.
فردوسی .
سیاوخش گردش نهادند نام
همه مردمان زآن بدل شادکام .
فردوسی .
برفتند سوی سیاوخش گرد
پس و پیش او بر سپه بود گرد.
فردوسی .
رجوع به سیاوش گرد و سیاووش گرد شود.