سیاه زخم . [ زَ ] (اِ مرکب ) مرضی است عفونی
۞ که عامل مولدش باکتریدی شاربونوز
۞ میباشد. این مرض در انسان معمولاً زخمی موضعی و بدخیم تولید میکند. و بندرت اعضای داخلی روده و ریه را میگیرد. میکرب این مرض در سال
1850 م . بوسیله ٔ داون کشف شد، و آن باسیلی است هوازی و هاگ دار. در ایران سیاه زخم زیاد است و معمولاً از گوسفند به انسان سرایت میکند و بندرت بوسیله ٔ گاو و اسب به انسان منتقل میشود، و نیز سرایتش از انسان به انسان استثنایی است . خراج . ردی . شاربن .(از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به تاول و طاول شود.