سیاه کاسه . [ سیا س َ
/ س ِ ] (ص مرکب ) بخیل . ممسک . رذل . بدبخت . (برهان ). کنایه از ممسک و بخیل . (آنندراج )
: در جنب کفت سیاه کاسه
حاشا فلک کبودجامه .
انوری .
وز دهر سیاه کاسه در کاسم
صدساله غم است شرب یک روزه .
خاقانی .
بگذار تا بخط و کفت اقتدا کنند
شام سیاه کاسه و صبح سپیدپی .
شمس الدین طبسی .
رجوع به سیه کاسه شود.