سیاه گلیم

سیاه گلیم . [ گ ِ ] (ص مرکب ) بدبخت . بی دولت . سیه روز. (برهان ). کنایه از مدبر و بی دولت . (آنندراج ). بدبخت . بی دولت . (انجمن آرا) (فرهنگ رشیدی ) :
دمی نمیرودم از سواد دیده سرشک
که هیچ طفل مبادا چو او سیاه گلیم .

سنایی (از آنندراج ).

گشتم از غم من سیاه گلیم
زردرو از سپیدکاری تو.

سیدحسن غزنوی .

سپیدروی برانگیخته شود چو به نزع
ندید چهره ٔ اهریمن سیاه گلیم .

سوزنی .