سینه ٔ باز

سینه ٔ باز. [ ن َ / ن ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) دورنگ که به عربی ابلق باشد. (برهان ). کنایه از سیاه و سفید. (غیاث اللغات ) :
تذروان رومی و زاغان زنگ
شده سینه ٔ باز یعنی دو رنگ .

نظامی (از آنندراج ).

|| (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) سینه ٔ گشاده و بالیده . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). || سینه ٔ برآمده باشد مانند سینه ٔ پهلوانان . (آنندراج ).