سیه مو

سیه مو. [ ی َه ْ ] (ص مرکب ) سیه موی . کسی که موهای سر و روی او سیاه باشد. (ازناظم الاطباء). مجازاً، جوان :
جهان شده فرتوت چو پاغنده ٔ سدکیس
کنون گشت سیه موی و عروسی شد جماش .

بوشعیب .

برون آورید از شبستان اوی
بتان سیه موی خورشیدروی .

فردوسی .

پیری رسید موی سیاهت سپید شد
یار سفیدروی سیه موی را بخواه .

سوزنی .

بر زال سیه موی مشاطه شده چنگی
بر طفل حبش روی معلم شده نایی .

خاقانی .

دل از امتاع دنیا و حطام او برداریدو گرد سیه مویان نگردید. (سندبادنامه ص 156). رجوع به سیاه مو و سیاه موی شود.