شاه بهاءالدین
نویسه گردانی:
ŠAH BHAʼʼLDYN
شاه بهاءالدین . [ ب َ ئدْ دی ] (اِخ ) ابن شاه قاسم نوربخش . فاضلترین اولاد شاه قاسم . مردی فاضل و متدین بود. در اواخر حیات خاقان منصور سلطان حسین میرزا از عراق به هرات آمد و در خانقاه خواجه افضل الدین محمد کرمانی که در بیرون درب عراق بوده مسکن گزید و منظورنظر آن پادشاه گردید و بعد از وفات سلطان حسین میرزا و آشوب خراسان شاه بهاءالدین بطرف عراق و آذربایجان شتافت و بملازمت شاه آن دیار درآمد و پس از دو سه سال درگذشت . (حبیب السیر چ کتابخانه ٔ خیام ج 4 ص 612).
واژه های همانند
۱ مورد، زمان جستجو: ۰.۶۱ ثانیه
شاه بهاءالدین . [ ب َ ئدْ دی ] (اِخ ) نام حاکم بدخشان است . (حبیب السیر ج 3 ص 443 چ کتابخانه خیام ). رجوع به بهاءالدین شاه شود.