شصت . [ ش َ ] (عدد، ص ، اِ) شست . عدد پس از پنجاه و نه وپیش از شصت و یک . ستون . ستین . شش بار ده . نماینده ٔ آن در ارقام هندیه
60 و در حساب جمل «س » باشد. (یادداشت مؤلف ). شش دفعه ده . (ناظم الاطباء)
: بجای خشتچه گر شصت نافه بردوزی
هم ایچ کم نشود گند زشت آن بغلت .
عماره ٔ مروزی .
به پیش سپاه اندرون پیل شصت
جهان پست گشته ز پیلان مست .
فردوسی .
-
شصت باز ؛ شصت باع . کمندی که شصت باز داشته باشد
۞ : هرکه را اندر کمند شصت بازی درفکند
گشت داغش بر سرین و شانه و رویش نگار.
فرخی .
رجوع به شست و شست یاز شود.
-
شصت ساله ؛ آنکه یا آنچه شصت سال دارد
: روز جستن تازیان همچون نوند
روز دز [ دژ ] چون شصت ساله سودمند.
رودکی .
-
شصتگان ؛ در مرتبه ٔ شصتم .
-
شصت گانه ؛ دارای شصت . شصت در مرتبه : جزوات شصت گانه ٔ قرآن . (یادداشت مؤلف ).