شفا دادن

شفا دادن . [ ش ِ / ش َ دَ ] (مص مرکب ) بهبود بخشیدن . درمان کردن . چاره کردن درد. درست کردن . تندرست کردن . بِه ْ کردن از بیماری . (یادداشت مؤلف ) : باز اعمال خیر و ساختن توشه ٔ آخرت از علت گناه از آن گونه شفا میدهد. (کلیله و دمنه ).
جواب سرد فرستی شفای دل ندهد
شفا چگونه دهد چون گلاب باشد سرد.

خاقانی .

نطقش معلمی که کند عقل را ادب
خلقش مفرحی که دهد نفس را شفا.

خاقانی .

آزر ثانی منم یافته از وی حیات
عیسی دلها وی است داده تنم را شفا.

خاقانی .

یاد بهار من نفس آرمیده است
بیماری نسیم شفا میدهد مرا.

صائب .

- امثال :
اگر سخن از سخن دان پرسند شفا تواند داد . (فارسنامه ٔ ابن البلخی ).
نه کور میکند نه شفا میدهد .
و رجوع به شفا شود.