شکر فشاندن . [ ش َ ک َ ف َ
/ ف ِ دَ ] (مص مرکب ) شکرافشاندن . شکر پاشیدن . (یادداشت مؤلف )
: سنگست و سفال بر دل تو
گر بر سر او شکر فشانی .
ناصرخسرو.
|| کنایه از شیرین زبانی کردن . (یادداشت مؤلف ). گفتار شیرین و دلپسند بر زبان راندن . و رجوع به شکرافشانی وشکرافشان و شکر فشاندن شود.