شکفته

شکفته . [ ش ِ ک ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف / نف ) واشده . گشاده . (ناظم الاطباء). گل کرده . گل بازکرده . شکوفان . (یادداشت مؤلف ) :
ای سرخ گل تو بسد و زر و زمردی
ای لاله ٔ شکفته عقیق و خماهنی .

خسروی .

باد برآمد به شاخ سیب شکفته
بر سر میخواره برگ گل بفتالید.

عماره .

ای به حری و به آزادگی از خلق پدید
چون گلستان شکفته ز سیه شورستان .

فرخی .

مگر درخت شکفته گناه آدم کرد
که از لباس چو آدم همی شود عریان .

فرخی .

دو لب چو نار کفیده دو برگ سوسن سرخ
دو رخ چو نار شکفته دو برگ لاله ٔ لال .

عنصری .

آن سوسن سپید شکفته به باغ در
یک شاخ او ز سیم و دگر شاخ او ز زر.

منوچهری .

به مهر اندر چو دو روشن چراغیم
به ناز اندر چو دو بشکفته باغیم .

(ویس ورامین ).

اگر شکل خلقش پدید آیدی
شکفته یکی گلستان باشدی .

(از کلیله و دمنه ).

اگرچه نیابدریاض شکفته
نماند صبا عادت مشکباری .

رضی نیشابوری .

ای دوست گل شکفته را بادی بس .

؟ (از نفثة المصدور).

شکوفه گاه شکفته است و گاه خوشیده . (گلستان ).
- شکفته بهار ؛ شکوفه ٔ بازشده . (هفت پیکر ص 261) :
لعبتی دید چون شکفته بهار
نازنینی چو صدهزار نگار.

نظامی .

- شکفته شدن ؛ بازشدن گل و شکوفه . (یادداشت مؤلف ): تفتق ؛ شکفته شدن گل . (المصادر زوزنی ) :
شکفته شد گل حمرا و گشت بلبل مست
صلای سرخوشی ای صوفیان باده پرست .

حافظ.

- || مجازاً، شادان شدن . خندان گشتن . (یادداشت مؤلف ).
- تازه شکفته ؛ نوشکفته . گل یا شکوفه ای که تازه باز شده باشد :
رویش میان حله ٔ سبز اندرون پدید
چون لاله برگ تازه شکفته میان خوید.

عماره .

- ناشکفته ؛ که شکفته نشده باشد. رجوع به ماده ٔ ناشکفته شود.
- نوشکفته ؛ که تازه باز شده باشد. (یادداشت مؤلف ) :
ای گل خندان نوشکفته نگهدار
خاطر بلبل که نوبهار نماند.

سعدی .

رجوع به ماده ٔ نوشکفته در جای خود شود. || خندان . (ناظم الاطباء) :
با من چه بود ۞ شکفته باشی گه گه
گاهی باشی چو گوشت با کارد تبه .

فرخی .

چو روی خوبان احباب او شکفته بطبع
چو چشم خوبان بدخواه او نژند و نوان .

فرخی .

شکفته باش جهان را شکفته گر خواهي
که بر گشاده دلان چرخ روی خندان است .

صائب تبریزی .

- شکفته داشتن ؛ شاد و خندان داشتن :
خود را شکفته دار به هر حالتی که هست
خونی که می خوری به دل روزگار کن .

صائب تبریزی .

- شکفته روی ؛ که روی شکفته و خندان داشته باشد. متبسم . (یادداشت مؤلف ) :
گاهی چو لاله ام ز وصالت شکفته روی
گاهی چو نرگسم ز فراقت فکنده سر.

عبدالواسع جبلی .

|| تر وتازه و شاداب . ضد پژمرده . (ناظم الاطباء). ناضر. تازه . (یادداشت مؤلف ) :
دهنش خشک و شکفته رخش از ابر مژه
جگرش گرم و فسرده تنش از سرد دمی .

خاقانی .

|| پرورش یافته . (ناظم الاطباء). || نیک روشن شده . خوب گرفته (آتش ). (یادداشت مؤلف ) :
فسرده دیدم چون اختر شکفته لبش
دلم بسوخت چو بر اخگر شکفته کباب .

مختاری غزنوی .

|| بازشده . (یادداشت مؤلف ). جاری شده :
همه دیده پرخون و رخ پرسرشک
سرشکش روان برشکفته سرشک .

عنصری (از لغت نامه ٔ اسدی ص 266).

|| شکافته . دو نیم شده :
هیچ موی شکفته از بالا
زارتر زآن میان لاغر نیست .

عنصری .