شنفتن

شنفتن . [ ش ِ ن ُ ت َ ] (مص ) ۞ شنیدن . سماع . (برهان ). شنودن و شنیدن . (رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ). شنیدن . (جهانگیری ) (غیاث اللغات ). اصغا کردن . اصاغة. استماع کردن . (یادداشت مؤلف ). ادراک کردن آواز بتوسط گوش . (فرهنگ نظام ) :
حال دل با تو گفتنم هوس است
خبر دل شنفتنم هوس است .

حافظ.

همچنان آن صورت زیبا که گفت
که منم مقصود دل زو که شنفت .

شاه داعی شیرازی (از جهانگیری ).

- حرف شنفتن ؛ حرف پذیرفتن . شنوایی داشتن . فرمانبردار بودن .
|| بو کردن . (انجمن آرا) (رشیدی ).