شوریده راه . [ دَ
/ دِ ] (ص مرکب ) کنایه از مردم گمراه و ملحد. (ناظم الاطباء). کنایه از مردم گمراه و پریشان مذهب که متابعت کتب سماوی نکنند و از اخلاق حسنه و اطوار پسندیده بهره ندارند. (آنندراج ). از راه بگشته
: چو آن دشتبانان شوریده راه
شنیدند یک یک سخنهای شاه .
نظامی .