شوریده کار. [ دَ
/ دِ ] (ص مرکب ) پریشان کار. (از آنندراج ). آنکه کارهای وی درهم باشد. (ناظم الاطباء)
: بحکم آنکه بس شوریده کارم
چو زلف خود دلی شوریده دارم .
نظامی .
|| (اِ مرکب ) کار نابسامان و آشفته و مختل و درهم
: شوریده کاری در پیش داریم و صواب رفتن به هرات بود و با آن قوم صلحی نهادن . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص
633). التخاخ ، ایتلاخ ؛ شوریده شدن کار. (تاج المصادر بیهقی ). التباس ؛ شوریده شدن کار. (زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ).