شهاب الدین مسعود. [ ش ِ بُدْ دی م َ ] (اِخ ) حاجب کبیر سلطان تکش خان بود. رجوع به حبیب السیر چ تهران ج 1 ص 434 شود.
شهاب الدین مسعود. [ ش ِ بُدْ دی م َ ] (اِخ ) از ارکان دربار سلطان شاه بن ایل ارسلان و حاجب بزرگ وی بود. رجوع به حبیب السیر چ تهران ج 1 ص ...
شهاب الدین حامدی . [ ش ِ بُدْ دی ن ِ م ِ ] (اِخ ) وزیر سلیمان شاه بن محمدبن مسعودبن ملکشاه . (حبیب السیر چ تهران ص 386).
شهاب الدین حناوی . [ ش ِ بُدْدی ن ِ ح َن ْ نا ] (اِخ ) معروف به شیخ امام سخاوی . اوراست : المقدمة الحناویة، در نحو. (از کشف الظنون ).
خفاجی شهاب الملک . [ خ َ ش َ بُل ْ م ُ ] (اِخ ) احمدبن محمدبن عمر. رجوع به احمدبن محمدبن عمر قاضی القضاة شود.
شهاب الدین غرناطی . [ ش ِ بُدْدی ن ِ غ َ ] (اِخ ) وی «سلاح المؤمن » تألیف محمدبن محمدبن علی همام را مختصر کرده است . (از کشف الظنون ).
شهاب الدین نخجوانی . [ ش ِ بُدْ دی ن ِ ن َج َ ] (اِخ ) موسیقیدان و استاد ابوالحسن علی بن خلیفه (عم مؤلف عیون الانباء). (از عیون الانباء ج 2 ص ...
ابراهیم بن محمدبن شهاب . [ اِ م ِ ن ِ م ُ ح َم ْ م َ دِ ن ِ ش ِ ] (اِخ ) رجوع به ابن شهاب ابوالطیب ابراهیم شود.
ابوحفص عمر بن عبدالله شهاب الدین سهروردی فقیه شافعی، از نامدارترین شیوخ تصوف و موسس سلسله‌ی سهروردیه و شیخ‌الشیوخ بغداد بوده است[۱] که میان سال‌های ۵۴...
شهاب الدین یحیی بن حبش بن امیرک ابوالفتوح سهروردی، ملقب به شهاب‌الدین سهروردی، معروف به شیخ اشراق[۱]، شیخ مقتول و شیخ شهید[۲](۵۴۹–۵۸۷ ق / ۱۱۵۴–۱۱۹۱ م)...