شهاب الدین
نویسه گردانی:
ŠHAB ʼLDYN
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) لقب احمدبن ماجد، ملاح و ملوان عرب در قرن پانزدهم و مؤلف کتاب اصول و قواعد کشتی رانی در اقیانوس هند و بحر احمر و خلیج فارس و دریاهای دیگر. رجوع به دائرة المعارف اسلام شود.
واژه های همانند
۱۶۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۳۴ ثانیه
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن یوسف بونی شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن یوسف حلبی مشهور به السمین و رجوع به احمدبن یوسف بن عبدالدائم شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن یوسف سندی حصکفی شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن یونس حنفی مکنی به ابوالعباس و معروف به ابن الشبلی شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن یهود شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمد براسی شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمد حجازی شود.
شهاب الدین . [ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمد حنبلی حموی شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمد خفاجی شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمد رسام حموی شود.