شهاب الدین
نویسه گردانی:
ŠHAB ʼLDYN
شهاب الدین . [ ش ِبُدْ دی ] (اِخ ) لقب عمر شیخ میرزا یکی از فرزندان سلطان سعید ابوسعیدمیرزا. (روضات الجنات ج 2 ص 323).
واژه های همانند
۱۶۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۳۱ ثانیه
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ )رجوع به احمدبن معدان بن عیسی بن وکیل التجیبی شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن وهبان شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن هائم مصری قدسی شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) لقب یاقوت حموی مؤلف معجم الادباء و معجم البلدان . رجوع به یاقوت شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن یحیی بن ابی بکر التلمسانی شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن یحیی بن فضل اﷲ عمری عروی شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن یحیی بن محمد کرمانی و ابن فضل اﷲ شهاب الدین ابوالعباس شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن یوسف بن ابراهیم اذرعی شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْدی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن یوسف بن عبدالدائم شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن یوسف بن محمدبن احمد شود.