شهاب الدین
نویسه گردانی:
ŠHAB ʼLDYN
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) لقب محمدبن عزالدین حسین یکی از امرای غوری که در «مادین » حکومت داشت . (فرهنگ فارسی معین ).
واژه های همانند
۱۶۳ مورد، زمان جستجو: ۰.۵۲ ثانیه
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به ابوسعدبن عمر شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به ابوشامة شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) نام ابومحمودبن احمدبن محمد مقدسی است . رجوع به ابومحمود... شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) نام ابوالمظفر سام بن حسین چهارمین از پادشاهان غور که در خراسان حکومت می کرد و تا حدود سال 602 هَ . ق . د...
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) لقب احمد مشهور به مؤید پانزدهمین از ممالیک برجی مصر و شام (865 هَ . ق .). (از فرهنگ فارسی معین ).
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ )رجوع به احمدبن ابی بکربن حموی معروف به رسام شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن ابی بکربن زید شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن احمدبن حمزة الرملی شود.
شهاب الدین . [ ش ِبُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن احمدبن سلامه شود.
شهاب الدین . [ ش ِ بُدْ دی ] (اِخ ) رجوع به احمدبن عبداللطیف شرجی زبیدی شود.