شیشه گر. [ شی ش َ
/ ش ِ گ َ ] (ص مرکب ) کسی که شیشه می سازد. (ناظم الاطباء). قاروری .(ملخص اللغات حسن خطیب کرمانی ) (دهار). زجاجی . زجاج . شیشه ساز. شیشه کار. آنکه شیشه سازد. آنکه آلات و ادواتی از شیشه درست کند. (یادداشت مؤلف )
: صلح جدا کن ز جنگ زآنکه نه نیکو بود
دستگه شیشه گر پایگه گازری .
سنایی .
ایمه نه بغداد جای شیشه گران است
بهر گلاب طرب فزای صفاهان .
خاقانی .
تا که هوا شد به صبح کوزه ٔ ما دردریز
بر سر سیل روان شیشه گر آمد حباب .
خاقانی .
چو در بسته باشد چه داند کسی
که جوهرفروشی است یا شیشه گر
۞ .
سعدی .
چشمان توترک دل عاشق نتوانند
با شیشه گران کار بود باده کشان را.
ابوطالب کلیم (از آنندراج ).