صدر

صدر. [ ص َ ] (اِخ ) نام وی سیدحسن بن سیدهادی بن سیدمحمد عاملی کاظمی موسوی و کنیت او ابومحمد و ملقب بصدرالدین و مشهور به صدر و از اکابر علمای امامیه است . وی پیش از رسیدن بسن بلوغ از نحو و صرف و معانی و بیان و بدیع و منطق فراغت یافت و در کاظمین بفراگرفتن فقه و اصول پرداخت و در هیجده سالگی به نجف شد و کلام و حکمت را از شیخ محمدتقی گلپایگانی متوفای 1293 هَ . ق . فراگرفت و خارج فقه را نزد تلامذه ٔ صاحب جواهر و خارج اصول را نزد تلامذه ٔ شیخ انصاری آموخت و و علم حدیث و رجال و ریاضیات و علم الحروف را بر افاضل عصر خواند و شطری از علوم غریبه را نیز از شیخ عبدالحسین هندی تعلیم گرفت سپس به سال 1297 از نجف به سامراء، شدو نزد مرحوم حاجی میرزا حسن شیرازی تلمذ کرد و به سال 1315 بکاظمین بازگشت و بتألیف و تدریس پرداخت . از آثار اوست : احیاء النفوس بادب السیدبن طاوس . بغیةالوعاة فی طبقات مشایخ الاجازات . تأسیس الشیعة الکرام لفنون الاسلام ، تبیین الاباحة للمصلین . تحصیل الفروع الدینیّة فی فقه الامامیّة. تکملة امل الاَّمل در سه مجلد بزرگ . جامع اخبار الغیبة. حاشیه ٔ تلخیص الاقوال در رجال . حدائق الوصول الی علم الاصول . ذکری المحسنین . سبیل الرشاد فی شرح نجاة العباد. سبیل الصالحین . سبیل النجاة. مجالس المؤمنین فی وفیات الائمة المعصومین .مختلف الرجال . مناقب آل الرسول من طریق الجمهور. نزهة اهل الحرمین فی تاریخ عمران المشهدین . نهایة الدرایة. وی در یازدهم ربیع الاول سال 1354 هَ . ق . بسن 82 سالگی درگذشت . (از ریحانة الادب ج 2 صص 463 - 464).