صف النعال . [ ص َف ْ فُن ْ ن ِ ] (ع اِ مرکب ) صف آخرین که بجانب بیرون باشد، که اهل مجلس متصل آن نعلین از پا گذارند. (آنندراج ). آنجا که مردمان کفش و نعلین از پا بیرون آورند و درون روند
: صف ّ پیشین شیعیان حیدرند
جزکه شیعت ، دیگران صف النعال .
ناصرخسرو.
به صف النعال فقیهان نشینم
که در صدر شاهان نماند انتفاعی .
خاقانی .
و رجوع به صف نعال شود.